Theater District
Maandagochtend het laatste ontbijt buiten de deur en op weg naar de laatste attracties van onze tocht. Misschien goed om nog eens extra te benadrukken dat het geen zin heeft om het ontbijt in je hotel te gebruiken. Het is veel leuker om 's ochtends vroeg naar de daarvoor gebruikelijke locaties te gaan. Het eerste kopje koffie op je hotelkamer blijft natuurlijk wel nodig om wakker te worden.
Times Square met al zijn billboards en geluiden en verkeer en de beklimming van het Empire State building. Oeps! Dat was druk toen we op Times Square boven de grond kwamen. We hebben nog gezocht naar de webcam, zodat we naar het thuisfront konden zwaaien, maar helaas niet gevonden.
Zero visibility. Ja, ja, die Amerikanen weten ook wel hoe ze juridische claims moeten voorkomen. Maar we hebben wel op de 86e etage gestaan. Tenslotte is dat wat de toerist wil! Als je boven staat hoor je een voortdurende stroom geluid van beneden. Maar als je gericht luistert, hoor je het typische geluid van politiesirenes en brandweerauto's.
Op zondag een boottocht over de Hudson met stops bij het vrijheidsbeeld en Ellis Island. Achterom kijkend, op weg naar het vrijheidsbeeld heb je goed zicht op Manhattan. Het gat dat door het wegvallen van de Twin Towers is ontstaan, is goed te zien (hier zijn we overigens later die dag ook nog even langs geweest). Een foto van het vrijheidsbeeld is een verplicht nummer. Je kunt ook aan wal, maar door nog steeds voortdurende angst voor terroristische aanslagen, kunt je het vrijheidsbeeld niet beklimmen. 
Ellis Island, het hoogtepunt van ons bezoek aan New York. Als je hier langs de permanent ingerichte tentoonstelling loopt begrijp je beter waarom Amerikanen zo trots op hun land zijn. Het wordt ook wel het eiland van de tranen genoemd. Midden jaren tachtig van de vorige eeuw heeft men mensen geïnterviewd die hier in de jaren twintig waren aangekomen. Hun persoonlijke verhalen, veel kippevel. Begrijpelijk als je weet dat iedereen die met een kruis was gemarkeerd, in deze hal moest wachten hoe er over zijn of haar lot zou worden beslist. 
Eén op de acht immigranten onderging een dergelijk lot, een ratjetoe aan arme sloebers, zieken en criminelen. Erg indrukwekkend.
De zaterdag is pas compleet als we inkopen heb gedaan in de enige stempelwinkel die New York rijk is: The Inkpad. We zijn er speciaal voor met de metro naar Greenwich Village gereisd. Het was meer dan de moeite waard!
Na China Town loop je gewoon door naar Little Italy en Soho. De wijk van de kunstenaars, boetiekjes, artiesten en zaterdagmiddag gezelligheid. Een beker Starbucks koffie in de hand en je waant je Amerikaan tussen de New Yorkers. De mannen op de balk lijken echt, maar zijn van brons.
Alleen maar Chinezen. Dan bedoel ik niet zo zeer op straat, maar ook de markt, de winkels met Chinese handelswaar en de vrachtauto's die de logistiek verzorgen. Alleen maar Chinees. Nergens kom je iets tegen dat aan New York of Amerika herinnert.
De foto van de viswinkel geeft een klein beetje een indruk van de detailhandel in China Town. Ze zijn vergelijkbaar met kleine middenstanders, die verder in New York niet meer voorkomen. Druk bevolkt, zowel met vissen als met Chinezen.
We hebben ons vooraf goed voorbereid. Zo wisten we dat je de brug niet vanuit Manhattan moet nemen. Het laat zich eenvoudig raden waarom. Je loopt dan met je rug naar Manhattan. De skyline is prachtig, maar toch ook weer niet zo indrukwekkend. Hij is eigenlijk mooier vanaf de boot naar het Vrijheidsbeeld.
Op de meeste plekken kun je door de planken vloer tussen de spleten de East River zien stromen; niet goed voor je evenwichtsorgaan.
We hebben inderdaad een eekhoorn kunnen spotten. Overigens zijn deze iets groter dan die we in Nederland op de Veluwe hebben. Deze tweede foto is overigens een houten huis, één van de weinige in New York, niet alleen in Brooklyn maar ook in Greenwich Village te vinden. Dit buurtje is behoorlijk rustig, maar ik zal je gelijk maar een illusie ontnemen. Ook deze eenvoudige woningen hebben een waarde van enkele miljoenen. Ja, de dotcom-hype heeft ook nog wat blijvende effecten gehad. Helaas, bruin kan dit niet trekken.
Dit is een plaatje van de bekende klok bovenop de informatiebalie van Grand Central Station. Met het flitslicht van de digitale camera is het nog mooier geworden dan in het echt.
Dit is een overzichtsplaatje van de centrale hal. Vanaf hier gezien kun je links naar de perrons, aan de rechterkant zijn de loketten. We staan hier op één van de imposante marmeren trappen, geinspireerd op de Opera in Parijs.
Dit is zo mooi. Je loopt er naar toe langs één van de drukke avenue´s. Volgens de boekjes een echte bezienswaardigheid, maar hier doe je toch indrukken op, waarvoor je er echt moet zijn geweest. Het contrast met de treinperrons is groot. En de kelder is gevuld met enorm veel eetgelegenheid. Als je de beroemde oesterbar wilt zien, moet je niet te vroeg komen. Maar ook zonder die te bezoeken, is er meer dan genoeg te zien. 
De tweede foto geeft een mooie indruk van de aandacht die is besteed aan de aankleding van de restaurants. De tafeltjes zijn van eenvoudig formica. Maar de zwart-wit foto's zijn prachtig. Toch wel heel iets anders dan de NS-stationsrestauratie in ons eigen land. Dit is een hoekje vlak bij de toiletten. Maar hier geen junks en ander gespuis dat niet met de trein hoeft. Overigens zijn ook alle treinen in Manhattan ondergronds.
Direct na aankomst even uitgerust in Central Park. Bij dit plekje kom je uit als je vanuit 8th Avenue het park binnenkomt. Direct valt op dat het park er prachtig uitziet. Je hebt er niet de rust, zoals in sommige parken van Amsterdam, maar je snapt wel waarom dit de long van Manhattan wordt genoemd. We hebben een bankje uitgezocht en ons eerste Amerikaans sandwich opgegeten. 
Alles is er: de zwervers, de joggers, de zakenmensen en de toeristen. Maar bovenal het prachtige groen, de vijver met goudvissen en de vele vogelsoorten. Op zondag uiteraard weer naar Central Park; met 30 graden en een vrije zondag de favoriete plek bij uitstek voor de bewoners van de stad.
